banjaluka live

In mijn tweede les van Els Moors kreeg�ik de opdracht verder te schrijven aan "Larf", rekening houdend met de commentaren (vooral schrappen en uitdiepen van het thema).

Een tweede opdracht luidde als volgt: omschrijf je woonplaats in 5 regels. De ene keer voor je je vrolijk, de andere keer triest. Je mag niet zeggen waarom je je vrolijk of triest voelt.

VROLIJK:

Mijn handen glijden over de ribbels van de nog witte muren. Een blauwe tape loopt langs de randen van het grootste vlak. Nog even en ze zijn er. Ik kijk uit het raam, maar ze zijn niet te zien.�Ik heb�nu al een�zin in�champagne. Ik heb zin om te vieren. �

TRIEST:

Het is gek, raar en verschrikkelijk hoe��n zin je kan doen vervreemden van je eigen plek. Na discussies via mail en telefoon valt mijn euro: ik huur. Het appartement is van hem en niet van mij.�En toch staat er mijn zetel, kook ik in mijn potten en pannen en hangt mijn kleding in de kast. Smeerlap.

Wat ik heb proberen te vermijden is het linken van de natuur aan de gebeurtenissen zoals geluk = zon, triest = storm. Sommige deelnemers hebben dit wel gedaan. Sommigen slaagden erin de clich�s te omzeilen en een goeie vrolijk/triestig-stuk neer te pennen dat boeide.

Ik kreeg als commentaar dat "�n zin" beter kon weergegeven worden door ook effectief die ene zin te citeren.


LARF (2e poging):

Ik hang aan het plafond.

Het begon met miniscuul kleine zweetdruppels die zich nestelden op mijn rug. De druppels vonden elkaar en vormden een spannend nat vlies tussen mijn huid en kleding. Zoapos;n soort van zweet dat zo rond je achttiende begint te stinken. Zweet, waardoor moeders zeggen dat je je meer en beter moet wassen omdat je 18 bent geworden. Maar, ik verzette mij, ik wilde niet toegeven. En daarom at, bad en�zweette ik mij te pletter. Ik raakte zeep noch�douche aan.�Een vlies schoof langzaam over mijn lippen en ogen, en werd mijn harnas.

Het fijne aan mijn cocon�is dat ze stabiel en evenwichtig is. Mijn plek vraagt geen verandering of beslissingen. Ik word een plompe dikzak omsingeld door�met een dwangbuis die mij gegoten zit. Beneden is men druk bezig. Testen, studierichtingen, nadenken over later. Voor mij hoeft dit van nu af aan niet meer. Ik trek baantjes in mijn zwembad, neem verkwikkende douches in mijn jong hoofd en drink dorstig van jeugdige cocktails.


De ooit zo zachte lederachtige binnenkant mijn huls is hard geworden. Mijn hoofd barst uit�de te nauwe omgeving. Ik kruip met tegenzin naar buiten. Ik leg mij noodgedwongen te drogen in een late septemberzon. Rond mij worden boeken opengeklapt. 200 mensen lijken in een bioscoopzaal te zitten, maar vooraan stad geen wit scherm, maar een groen bord. Een brommende bij tekent loom witte krijtlijnen op het bord. De bij lijkt op een man. Zijn strepen verwarren me.

Het plafond is bezaaid met�lege hulzen die met een zuchtje op de grond landen. Aulaherfst.�Sommigen liggen�al dagen in de zon en flapperen rusteloos,�maar met een volwassen zekerheid door de ruimte. Ik schud een eerste kreuk uit mijn lijf. Mijn cocon houdt stand aan het plafond en trilt door de wind die langs het raam naar binnen komt. Omhulsels die reeds aan het rotten waren worden door het raam naar buiten geblazen. Mijn ogen vallen op een cocon die net als de mijne weerbarsting standhoudt aan het plafond. Van rechts bovenaan tot aan het puntje beneden zit een diepe scheur. Naast mij zit de vlinder die hieruit is gegleden. We herkennen elkaar wanneer onze blikken kruisen. En voor het eerst sinds lang lach ik.


Onze vleugels raken elkaar zachtjes aan terwijl we de trap aflopen. Rondom ons wordt er gepocht met roltongen, worden kleuren vergeleken en vleugelpatronen naast elkaar gelegd. Maar wij, wij gaan slapen want dat is wat nachtvlinders doen op uren als dit doen.

2e versie en niet de laatste. Opmerking van Els: blijkbaar zit iedereen in een cocon terwijl ik in de 2e alinea zeg dat mijn hoofdpersonage alleen aan het plafond hangt. Dit is niet consequent. Soms herhaal ik bepaalde gevoelens te veel. Raad: nog meer naar soberheid streven. Zelf heb ik gemerkt tijdens het luidop voorlezen dat een aantal zinnen botsen, dus ook daar moet ik aan werken. Marleen noemde vergeleek dit stuk met een zachte Kafka Al bij al, leuke reacties, zinvolle kritiek en ik kan weer verder. Ik dacht dit verhaal naast mij neer te leggen na de lessenreeks, maar ik denk dat ik het af ga werken en er een volwaardig kortverhaal van zal maken. Ik twijfel of ik dit verhaal "nu" zal kunnen afwerken. Ik heb het gevoel dat ik er voordeel mee ga doen door het even te laten liggen en er volgende maand aan verder te schrijven.


In een derde oefening kregen we een strookje in onze handen. Op het mijne stond "vrouw, middelbare leeftijd, overbezorgd". We moesten dan een tekst schrijven waarin dit personage uit de verf kwam. Het doel van de opdracht was ons doen inzien hoe ver/dichtbij we staan bij wat we schrijven. Vaak kregen we de raad over dingen te schrijven die we "kennen". Onmiddellijk daarbij werd dan gezegd dat we ook niet te dicht op ons verhaal mogen plakken en/of te veel moeten uitleggen. Dit vertraagt een verhaal en komt de kwaliteit niet ten goede. Door over iemand te schrijven die we helemaal niet zijn kunnen we gemakkelijker een afstand scheppen dus ons en het verhaal.


And thatapos;s it folks Als ik de 3 lessen op een rij zet dan ben ik tevreden. Ik heb iets bijgeleerd over schrijven en over wat voor schrijver ik ben. Els Moors is een toffe madam die weet hoe ze met een groep moet omgaan, maar ook iedereen individueel op het juiste moment naar voor laat komen.

Annelies, ik heb verteld dat je haar regelmatig ziet op caf� (ze woont in je buurt) en dat jij nu workshop volgt bij Benno.

En nog leuk nieuws: mijn reis naar Ijsland is bijna (hout vasthouden) een feit Ik hou jullie op de hoogte.

Ward

cmk models, banjaluka live, banjaluka mejdan, banjaluka seher, banjaluka slike.